ပညာေရးမွာ ေတြးခ်ိန္ခ်င့္စရာ
“ကေလး၊ကေလး အထင္မေသးနဲ႔ ကေလးကမွ လူႀကီးျဖစ္တာ၊ ကေလးေကာင္းမွ လူႀကီးေကာင္းမွာ၊ လူႀကီးေကာင္းမွတုိင္းျပည္ေကာင္းမွာ” ဆုိတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ဆရာေတာ္တစ္ပါး မိန္႔ၾကားခဲ့တယ္လုိ႔ မွတ္သားရဖူးပါတယ္။ဘာသာေရးဘက္က ေခါင္း ေဆာင္ေတြရဲ႕ ကေလးေတြအေပၚထားရွိတဲ့ သေဘာထားက ေကာင္းလုိက္တာ၊ အျမင္ကလည္းရွင္းလင္းျပတ္သားပါေပ့။
ဒီအေတြး၊ ဒီအျမင္ကုိ ေလာကီဘက္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအႀကီးအကဲေတြလည္းလက္ခံက်င့္သုံးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေမာင္ဒီပတုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ အလားအလာေကာင္းေတြကုိေတြ႔ျမင္လာရမွာပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္က အလြန္မွပဲ မွန္ကန္ လွပါတယ္။ ဒုိ႔ေရႊျမန္မာေတြအမ်ားစုကကေလးေတြကုိ အေလးဂရုမျပဳၾကတာ အမွန္ပါပဲ။ ကေလးေတြအေပၚမွာ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားတာမ်ားေနတယ္။တခိ်ဳ႕က်ေတာ့လည္း အေလးထားတာထက္ အကဲပါတဲ့ဘက္ကုိ ကဲေနၾကျပန္တယ္။ နည္းမွန္ လမ္းမွန္နဲ႔အေလးထားျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးတာမ်ိဳးက ရွိေတာ့ရွိတယ္၊ ရွားတယ္ဆုိတဲ့ အထဲေရာက္ေနတက္တယ္။
အမယ္ ကေလးေတြက အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္းဒုိ႔တစ္ေတြက သူတုိ႔ကုိ “လူႀကီး လူေကာင္းေလး”ေတြ အျဖစ္ကုိ ျမင္ခ်င္ၾကျပန္ေရာ။ အပင္ကုိေတာ့အပင္ပန္းခံ မစုိက္ခ်င္ပဲ အသီးေကာင္းေကာင္းခူးစားခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳးေတာ့ဘယ္ရနုိင္ပါ့မလဲ။ “ပန္းလုိခ်င္ရင္ အပင္ကုိပ်ိဳးပါ” ဆုိသလုိေတာ့ က်င့္ေဆာင္ရမွာေပါ့။ကေလးလူငယ္အရြယ္မွာ နည္းလမ္းတက် ေကာင္းမြန္စြာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခံၾကရသူေတြကသာ လူငယ္လူေကာင္းေလးေတြ ကသာ လူႀကီးလူေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္လာမွာေပါ့။
အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးအေတြးအေခၚပညာရွင္ႀကီးဟာ “ဟားဘတ္ စပင္ဆာ”ကေတာ့ ဒီလုိေျပာဖူးပါတယ္။ “လူသား၏ အႀကီးမား ဆုံးေသာ လုိအပ္ခ်က္သည္ စာရိတၱသာျဖစ္သည္။လူသား၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ အကာအကြယ္လည္း ျဖစ္သည္။” ပါတဲ့။ တကယ္ ေတာ့ စာရိတၱဆုိတာ လူသားတစ္ေယာက္လုိက္နာရမဲ့က်င့္ဝတ္၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြကုိ လုိက္နာေစာင့္ထိန္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ စာရိတၱဆုိတာ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း တစ္မ်ိဳး ပါပဲ။
ေရြက်င္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့လူတစ္ေယာက္သည္…………..
ဗဟုသုတရွိလွ်က္သီလမရွိလွ်င္ ေရမရွိေသာ ကန္ႏွင့္ တူသည္။
ပညာရွိလွ်က္သီလမရွိလွ်င္ အသီးမသီးေသာ သစ္ပင္ႏွင့္ တူသည္။
ဘုန္းကံႀကီးလွ်က္ သီလမရွိလွ်င္ အႏွစ္မရွိေသာ သစ္ပင္ႏွင့္တူသည္လုိ႔ ျမြက္ၾကားခဲ့ပါသည္။ စာရိတၱကုိအေလးထားတာခ်င္း သြားတူေနပါတယ္။
က်င့္ဝတ္ သီလေစာင့္ထိန္းလုိက္နာဖုိ႔ကုိလည္း ကေလးဘဝကတည္းကစတင္ပ်ိဳးေထာင္ ေလ့က်င့္ေပး ရမွာပါ။ ျမန္မာ့ဆုိရုိး စကားေတြထဲမွာ “ငယ္ငယ္ကအစြဲ ေခါင္းထဲအထိပါ” ဆုိတာရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ငယ္ငယ္ကေလးဘဝ ကရွိေနတဲ့ အက်င့္စရုိက္ေတြဟာ စြဲေနၿပီး ေသတဲ့ (ေခါင္းတလားထဲ) အထိပါသြားတက္တာကုိေျပာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စရုိက္ေကာင္း ေတြ စြဲၿမဲသြားေအာင္ ကေလးဘဝကတည္းက ေလ့က်င့္ေပးထားတာစိတ္အခ်ရဆုံးပါပဲ။ အရြယ္ေရာက္ၿပီးမွ ဆုိရင္ေတာ့ စရုိက္ေဟာင္း ကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖုိ႔ကအေတာ္ခဲယဥ္းပါတယ္။
ဒီျမန္မာ့ဆုိရုိးနဲ႔ အလားတူစကားမ်ိဳး အေနာက္တုိင္း အေတြးအေခၚမွာလည္း ရွိေနတက္ပါတယ္။ “Whatis learnt in the cradle lasts till tomb” တဲ့။ “ပုခတ္ထဲမွာ တက္ေျမာက္ခဲ့တဲ့အရာေတြဟာသခ်ိဳင္းဂူ ထဲေရာက္တဲ့ အထိ တာရွည္ခံတယ္” ဆုိပဲ။ အေရွ႕ တုိင္းနဲ႔ အေနာက္တုိင္း ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာမ်ားေသာအားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ ကြဲလြဲပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြမွာ ေတာ့ (စာရိ တၱကုိအေလးထားတာေရာ ၊ ကေလးဘဝကတည္းက စရမယ္ဆုိတာပါ) ထပ္တူနီးပါး လာတူေနတာကုိ အံ့ဩစဖြယ္ေတြ႔ရပါတယ္။
လူသားေတြအတြက္ အက်င့္စာရိတၱေကာင္း ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ေပးရာမွာအေကာင္းဆုံးကေတာ့ ဘာသာတရားပါပဲ။ ဗုဒၶၶ ဘာသာရယ္မွမဟုတ္ပါဘူး။ အျခားဘာသာေတြမွာ ဘာသာဝင္ေတြအက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ေရးကုိဦးတည္ ၾကတာပါပဲ။ ေကာင္းတာ၊ ဆုိးတာကေတာ့ ဆုိင္ရာလူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ အဓိကသက္ဆုိင္ပါတယ္။ ဘာသာတရားႏွင့့္္ပတ္သတ္ၿပီး ကေလးေတြ လူငယ္ေတြကုိ လက္ဆင႔္ ကမ္းတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ဒို႔ဗုဒၶၶဘာသာကအားအနည္း ဆုံးျဖစ္ေနပါတယ္။ တေလာတုန္းက ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးရဲ႕ အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးကေျပာဖူးတာရွိပါတယ္။ "ဗုဒၶၶၶဘာသာဝင္ကေလးအမ်ားစုက ယဥ္ေက်းမႈအလြန္အားနည္းေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္အေျခခံပညာ ေက်ာင္းေတြမွာ ဗုဒဘာသာဝင္ကေလးေတြကို ဘာသာတရားျပန္သင္ေပးဖုိ႔ လုိေနတယ္။ အျခားဘာသာဝင္ေတြဆုိရင္သူတုိ႔ကေလး ေတြကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဗုဒၶၶၶဘာသာတရားကုိသင္ေပးထားၾကတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အျခားဘာသာဝင္ကေလးေတြဟာအသက္ဆယ့္ ငါးႏွစ္ေလာက္ဆုိရင္ သူတုိ႔ဘာသာတရားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေနျပီ။ ဘာသာဝင္ကေလးအမ်ားစုကေတာ့ကုိယ့္ဘာသာ အေၾကာင္းမသိၾကရွာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အျပဳအမူအေျပာအဆုိေတြ မယဥ္ေက်းၾကတာ"ဆိုတ့ဲသေဘာေျပာသြားပါတယ္။
ဒီအၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ၾကီးေျပာတာၾကားရတာ အားရွိစရာပါပဲ။ဒါေပမဲ့ သက္ဆုိင္ရာတာဝန္ရွိသူေတြက ၾကားေတာင္ ၾကားၾက ရဲ႔လား မသိပါဘူး။ ခုထက္ထိဘာတုံ႔ျပန္သံမွမၾကားရပါဘူး။ ပလုံသြားျပီနဲ႔တူပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ဒါေတြကကုိယ္ေတြနဲ႔ လက္လွမ္း မမီပါဘူး။စကားေလးတစ္ခြန္းၾကားဖူးထားတာရွိပါတယ္။ဘာတဲ့၊ "ေမွာင္လြန္းတယ္လုိ႔ ျငိမ္းထြားေနမယ့္အစား သင္ကုိယ္တုိင္ ဖေယာင္း တုိင္တစ္တုိင္ထြန္းလုိက္ပါ"တဲ့။ဟုတ္ပါတယ္။ ေမာင္ဒီပတုိ႔ ဗုဒၶၶၶဘာသာဝင္ေရႊျမန္မာေလးေတြ ဘာသာေရးအသိနဲ႔ေဝးေနတာဟာ တကယ့္ကိုပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတာပါ။ ဒီအေမွာင္တုိက္ကုိခြင္းဖုိ႔အတြက္ ကုိယ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာဆီမီး တစ္တုိင္ ထြန္းေပးႏို္င္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားၾကရမွာပါ။ အစုိးရက သမၼတၾကီးရဲ႕အၾကံေပး ပုဂၢိဳလ္ၾကီးေျပာသလုိအေျခခံ ေက်ာင္းေတြမွာ သင့္ေတာ္ရာ ဗုဒၶၶၶဘာ သာ သင္ခန္းစာသင္ခြင့္ျပဳလုိက္ရင္ေတာ့ ျပီးပါတယ္။
အျခားဘာသာဝင္ေတြက သူတုိ႔နည္းသူတုိဟန္နဲ႔ သင္ေပးေနၾကျပီးသားရွိပါတယ္။ခရစ္ယာန္ေတြက တနဂၤေႏြ ေန႔တုိင္း၊ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြကၾကာသပေတးေန႔တုိင္း ဘာသာေရးအထိေတြ႔ရေနၾကတာပါ။ ဒုိ႔ုိ႔ဗုဒၶၶၶဘာသာ ကေလးေတြကမွ "ထီးတင္ပြဲ လည္းမမီ၊ ဘေတာ္ပ်ံလည္းမမီ"ဆုိတာလုိ ျဖစ္ေနၾကရွာတာပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရမင္းမ်ားအေနနဲ႔ ဗုဒၶၶၶဘာသာဝင္ကေလးမ်ားဘာသာတရားနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရေရးနညး္လမ္းရွာျပီး ေဆာင္ရြက္ ၾကဖုိ႔ အေရးတၾကီးကုိ လုိအပ္ေနပါတယ္။ဒါဟာအလြန္ၾကီးမားတဲ့ လစ္ ဟာခ်က္ကြက္လပ္တစ္ခုပါ။ ဒီကြက္လပ္ၾကီးရဲ႕ အႏၱရာယ္ကုိ သိျမင္ေတာ္မူၾကတဲ့ဆရာေတာ္ေတြကဦးေဆာင္ျပီး ယဥ္ေက်းလိမၼာ သင္တန္း ေတြဖြင့္ေပးေနၾကတာေၾကာင့္အနည္းငယ္ေတာ့အသက္ရွဳေခ်ာင္တယ္လုိ႔ မွတ္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သန္းနဲ႔ခ်ီေနတဲ့ေက်ာင္း တြင္းေက်ာင္းျပင္ဗုဒၶၶၶဘာသာဝင္လူငယ္ေလးတုိ႔အတြက္ေတာ့ "ဆင္ခံတြင္း ႏွမ္းပက္"တာေလာက္ ပဲရွိဦးမွာပါ။ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ကုိျမေအး၊ မျမေအးတုိ႔ကုိ ေလးေလးစားစားအားကုိးအားထားနဲ႔ ေမတၱာရပ္ခံပန္ၾကားအပ္ပါတယ္။ ခုလုိေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အျခား အျခားေသာသင္တန္းေတြ၊ တာဝန္ေတြနဲ႔မအားမလပ္ တဲ့ၾကားကပဲ "ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္း"ေတြ မ်ားမ်ားေလးဖြင့္ ေပးၾကပါ။ထပ္ျပီးေတာ့ ေတာင္းပန္တုိက္တြန္းလုိတာကေတာ့ ပုံမွန္ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြမွာလည္းတစ္ေန႔ကုိဆယ္မိနစ္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလာက္ အခ်ိန္ယူျပီးေတာ့ဒုိ႔ရဲ႕ဗုဒၶၶဘာသာဝင္ေရႊျမန္မာေလးေတြကုိ ဘာသာေရးသင္ခန္းစာေလးေတြ သင္ေပးၾကပါေနာ္။ လူငယ္လူေကာင္း ေလးေတြမ်ားပါမွ လူၾကီးလူေကာင္းေတြမ်ားမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္မွာပါ။ စာေတာ္ရုံနဲ႔မျပီးပါဘူး။ စာလည္းေတာ္ ကုိယ္က်င့္ တရားလည္းေကာင္းတဲ့သူေတြ ေပါမ်ားလာမွ ဒုိ႕ႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာ မွာပါ။ နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ အမည္မသိပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ အဆုိအမိန္႔တစ္ခုကုိတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ "ကေလးေတြကုိ ဘာသာေရးမပါဘဲ ပညာသင္ေပးလွ်င္၊ သင္သည္ သူတုိ႔ကုိေတာ္၊တတ္၊ ထူးခၽြန္တဲ့မေကာင္းဆုိးဝါးမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပး ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္" ပါတဲ့။တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလုံး ေတြးခ်ိန္ခ်င့္ႏုိင္္ၾကပါ ေစေၾကာင္း။
