လူႏွင့္ဆုိင္ရာက်င့္ဝတ္မ်ားကုိ ေကာင္းစြာသင္ၾကားနားလည္ေစ
နဝမေျမာက္မဂၤလာက “ဝိနေယာစသုသိကၡိေတာ”ဆုိတဲ့ မဂၤလာပါ။ ကုိယ္က်င့္ဝိနည္းစည္းကမ္းမ်ား နားလည္တတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ယူျခင္း၊ လုိက္နာက်င့္ၾကံျခင္းတုိ႔သည္ ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏ပါတဲ့။ “ဝိနေယာစ”ဆုိတာ “ဝိနည္း”ကုိ ေျပာတာပါ။ “ဝိနည္း”ဆုိတာကလည္း “က်င့္ဝတ္၊ စည္းကမ္း”လုိ႔အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ ဆရာၾကီးဒဂုန္ဦးထြန္းျမင့္ကေတာ့ “လူႏွင့္ဆုိင္ရာက်င့္ဝတ္မ်ားကုိ ေကာင္းစြာသင္ၾကားနားလည္ေစ”လို႔ဆုိထားပါတယ္။
ဒီနဝမေျမာက္မဂၤလာနဲ႔ျပည့္စုံေအာင္ေလ့က်င့္လုိက္နာလုိက္မယ္ဆုိရင္တကယ့္ကုိတန္ဖုိးရွိတဲ့ လူပီပီသသျဖစ္လာမွာပါ။ ေရွ႕ပုိင္းက “ဗာဟုသစၥဥၥ”(တတ္ေကာင္းတတ္ရာဟူသမွ်ကုိၾကားျမင္သုတ ရွိပါေစ)ေၾကာင့္ “အသိပညာ”နဲ႔ ျပည့္စုံခဲ့ပါျပီ။ “သိပၸဥၥ”(အုိးအိမ္တည္ေထာင္ဝမ္းစာေရးနဲ႔အသက္ေမြးဖုိ႔ အတတ္သင္ေလ)ေၾကာင့္ “အတတ္ပညာ”နဲ႔လည္း ျပည့္စုံခဲ့ပါျပီ။ တန္ဖုိးရွိတဲ့လူပီပီသသျဖစ္ေရးအတြက္ ထပ္ျဖည့္ရမွာက ဒီ “ဝိနေယာစ”(လူႏွင့္ဆုိင္ရာက်င့္ဝတ္မ်ားကို ေကာင္းစြာသင္ၾကားနားလည္ေစ)ပါပဲ။ လူ႔က်င့္ဝတ္၊ လူ႔စည္းကမ္းေတြကုိ သိရွိလုိက္နာက်င့္ၾကံတယ္ဆုိတာ“ကုိယ္က်င့္သီလ”ေစာင့္ထိန္းျခင္းကုိ ဆုိလုိတာပါ။
လူသားတစ္ေယာက္အတြက္“အသိပညာ”နဲ႔ “အတတ္ပညာ”ျပည့္စုံၾကြယ္ဝဖုိ႔ အေရးၾကီးပါ တယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကအက်င့္သီလမဲ့ေနရင္ေတာ့ေလာကအတြက္အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီး ပါတယ္။ သူ႔တစ္ကုိယ္ေကာင္းဖုိ႔ အတၱေလာဘဆႏၵေတြျပည့္စုံဖုိ႔အတြက္သာသူရဲ႕ဉာဏ္ပညာကုိ အသုံးခ်သြားရင္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ေလာကအတြက္ကေတာ့ ဒုကၡပင္လယ္ေဝသြားမွာပါ။ပညာေတာ္ျပီး ကုိယ္က်င့္သီလခ်ဳိ႕ယြင္းခဲ့ရင္ “လူေတာ္မေကာင္း”စာရင္းဝင္သြားမွာပါ။ လူေတာ္မေကာင္းေတြကသာေလာကကုိအႏၱရာယ္အၾကီးၾကီးေပးႏုိင္ၾကတာပါ။
ထုိနည္းတူပါပဲ လူတစ္ေယာက္ဟာ ပင္ကုိရုိးသားတဲ့စိတ္ရင္းရွိတယ္။သုိ႔ေပမဲ့ က်င့္ဝတ္ စည္းကမ္းေတြ၊ ဥပေဒေတြကုိ နားမလည္ဘူးဆုိရင္လည္း အဲဒီစည္းကမ္းဥပေဒေတြကိုခ်ဳိးေဖာက္ မိမွန္းမသိဘဲနဲ႔ ခ်ဳိးေဖာက္မိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆုံးရႈံးမႈေတြျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။စည္းကမ္း ဥပေဒေတြကုိ သိရွိလုိက္တတ္တဲ့အက်င့္သီလနဲ႔ျပည့္စုံေသာ္လည္း အသိပညာအတတ္ပညာခ်ဳိ႕တဲ့ေနျပန္ရင္ မျပည့္စုံျပန္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕အသိပညာနဲ႔အတတ္ပညာခ်ဳိ႕တဲ့မႈေၾကာင့္ ေစတနာအမွားဆုိတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ကုိျမေအး၊ မျမေအးတုိ႔အေနနဲ႔တပည့္ေလးေတြကိုသြန္သင္ျပဳျပင္ ေလ့က်င့္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးတဲ့အခါမွာ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာနဲ႔အက်င့္သီလာပါျပည့္စုံမွသာ မိမိအက်ဳိးနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကအက်ဳိးကုိ ထမ္းေဆာင္ႏုိ္င္မယ္ဆုိတာေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာေပါက္နားလည္ ေအာင္ သင္ၾကားေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ဘက္စုံျပည့္စုံတဲ့သူျဖစ္ဖုိ႔ဆုိရင္ ပညာေရာသီလပါႏွစ္ပါးလုံးျဖည့္ဆည္းထားဖုိ႔ အေရးၾကီး ပါတယ္။ ပညာကုိ သီလနဲ႔ထိန္းေက်ာင္းရသလုိ သီလကုိလည္း ပညာျဖင့္ေဆးေၾကာစင္ၾကယ္ေစရမွာပါ။
ကုိျမေအး၊ မျမေအးတုိ႔ရဲ႕ တပည့္ေလးေတြ လူလားမေျမာက္ခင္အရြယ္ကတည္းကသိသင့္ သိထုိက္တဲ့က်င့္ဝတ္ေတြကုိ ေကာင္းစြာသိနားလည္ဖုိ႔နဲ႔ စြဲစြဲျမဲျမဲလုိက္နာက်င့္ၾကံျဖစ္ေအာင္ပ်ဳိးေထာင္ ေပးထားၾကရမွာပါ။ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ သိသင့္သိထုိက္တဲ့၊ လုိက္နာက်င့္ၾကံရမယ့္က်င့္ ဝတ္၊ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒေတြကေတာ့ မ်ားလွပါတယ္။
ဒီမ်ားျပားလွတဲ့ လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြထဲကမွ ကေလးဘဝကတည္းကရင္းႏွီးကၽြမး္ဝင္ေနသင့္တဲ့ က်င့္ဝတ္တခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ မျဖစ္မေနေလ့က်င့္ေပးလုိက္ရမွာပါ။ျမန္မာစကားမွာ “ငယ္ငယ္ကအစြဲေခါင္း ထဲအထိပါတယ္”ဆုိတာ ရွိသမုိ႔လား။ ေကာင္းတာျဖစ္ျဖစ္၊ဆုိးတာျဖစ္ျဖစ္ ခပ္ငယ္ငယ္ ကေလး ဘဝကတည္း စြဲေနတဲ့အက်င့္စရုိက္ေတြဟာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိေဖ်ာက္ဖ်က္မရဘဲ စြဲေနတတ္ပါ တယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိစြဲလဲဆုိေတာ့ေသတဲ့ (ေခါင္းတလားထဲ)အထိ ပါသြားတတ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္တပည့္ေလးေတြကုိ သင္ေပးရမဲ့အထဲမွာ ပထမဦးဆုံးကေတာ့
“တပည့္ဝတ္ငါးပါး”
ညီညာထၾကြ၊
ဆုံးမနာယူ၊
လာမူၾကိဳဆီး၊
ထံနီးလုပ္ေကၽြး၊
သင္ေတြးအံရြတ္၊
တပည့္ဝတ္၊မခၽြတ္ငါးခုသာ။
ဒီကဗ်ာျပီးေတာ့သူတို႔ေလးေတြဟာ ေက်ာင္းမွာတပည့္ေတြျဖစ္ၾကသလုိ အိမ္မွာက်ေတာ့ သားသမီးေလးေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ေနာက္ထပ္တစ္ခု။
“သားသမီးဝတ္ငါးပါး”
ေကၽြးေမြးမပ်က္၊
ေဆာင္ရြက္စီမံ၊
ေမြခံထုိက္ေစ၊
လွဴမွ်ေဝ၍၊
ေစာင့္ေလမ်ဳိးႏြယ္၊
ဝတ္ငါးသြယ္၊
က်င့္ဖြယ္သားတုိ႔တာ။
ျပီးေတာ့ မျဖစ္မေနေနာက္ထပ္သင္ေပးသင့္တဲ့တစ္ခုလည္းရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ တပည့္ေလးေတြအတြက္ေက်ာင္းမွာေရာအရပ္ထဲမွာပါ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ ရွိၾကမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ထပ္ေပးသင့္တဲ့ေနာက္တစ္ခုက။
“မိတ္ေဆြဝတ္ငါးပါး”
ေပးကမ္းခ်ီးျမွင့္၊
ကုိယ္ႏွင့္ယွဥ္ထား၊
စီးပြားေဆာင္ရြက္၊
ႏႈတ္ျမြက္ခ်ဳိသာ၊
သစၥာမွန္ေစ၊
ဝတ္ငါးေထြ၊
က်င့္ေလမိတ္သဟာ။ ပါတဲ့။
ဒီကဗ်ာေတြအားလုံးဟာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့“သိဂၤါေလာဝါဒသုတ္”လာ က်င့္ဝတ္ေတြကုိ စပ္ဆုိထားတာေတြပါ။ အဲဒီသုတ္ေတာ္ထဲမွာပဲ ေဟာၾကားထားတဲဲ့တျခားက်င့္ဝတ္ ေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ေနရာအကန္႔အသတ္ေၾကာင့္ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ “ဆရာဝတ္”နဲ႔ “မိဘဝတ္”ေတြေလာက္ေတာ့ ကုိျမေအး၊ မျမေအးတုိ႔က မျဖစ္မေနသင္ေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ တပည့္ေလးေတြကို က်င့္ဝတ္လုိက္နာျခင္းဟာတစ္နည္းအားျဖင့္ စည္းကမ္း လုိက္နာျခင္းသာျဖစ္တယ္။ စည္းကမ္းလုိက္နာမႈေကာင္းတဲ့သူဟာ ဘဝမွာတုိးတက္ၾကီးပြားရန္ အေျခ အေနေကာင္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ “စည္းကမ္းလုိက္နာေဘးကင္းကြာ၊စည္းကမ္းသည္ လူ၏တန္ဖုိး၊ စည္းကမ္းရွိမွတုိးတက္မည္”စတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ေတြနဲ႔ သြန္သင္ေပးႏုိင္ပါတယ္။စည္းကမ္းကတစ္ဆင့္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြကိုပါ ေလးစားလုိက္နာတတ္ေအာင္ သြန္သင္ေပးၾကရမွာပါ။
အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ထပ္တက္ျပီးစည္းကမ္း၊ စည္းမ်ဥ္း၊ ဥပေဒမ်ားကုိ လုိက္နာျခင္းဟာ တစ္ နည္းအားျဖင့္ကုိယ္က်င့္သီလကုိေဆာက္တည္ထိန္းသိမ္းျခင္း အဆင့္ေရာက္ သြားတာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ဥစၥာရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ရာထူးရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ပညာတတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အမ်ဳိး ျမတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ကုိယ္က်င့္သီလမရွိရင္ေတာ့ဒီဘဝမွာလည္းလူေတြရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်ျခင္းခံ ရမယ္။ ေနာင္ဘဝအတြက္လည္းလားရာသုဂတိမေကာင္းႏုိ္င္ပါဘူး။
ကုိယ္က်င့္သီလပ်က္ယြင္းလုိ႔ အမ်ားျပည္သူေတြရဲ႕ရႈတ္ခ်ျပစ္တင္ခံသြားရတဲ့ အမ်ဳိးျမတ္၊ ပညာတတ္ပုဏၰားၾကီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပႏုိင္ပါတယ္။ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက “ဧကနိပါတ္၊ သီလဝီမံသ” ဇာတ္ေတာ္ထဲက အေၾကာင္းပါ။
တစ္ခါတုန္းက “ဗာရာဏသီ”ျမိဳ႕မွာမင္းဆရာ ပေရာဟိတပုဏၰားၾကီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။သူကအမ်ဳိးကလည္းျမတ္တယ္၊ ေဗဒင္သုံးပုံကုိလည္း တဖက္ကမ္းခတ္တတ္ေျမာက္တယ္။ တတ္ လြန္းလုိ႔တပည့္ေတြအမ်ားၾကီးကိုလည္း သင္ေပးေနရတယ္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္တကြအမ်ားျပည္ သူေတြကလည္းခ်စ္ခင္ေလးစားမႈရွိၾကတယ္တဲ့။ လူ႔ဘဝအရေတာ္ေလစြလုိ႔ ေျပာေလာက္တာေပါ့။
ဒါေပမဲ့တစ္ေန႔မွာေတာ့ ပေရာဟိတ္ၾကီးဟာ အိမ္နီးခ်င္းေရႊပန္းထိမ္ဆရာအိမ္မွာေရႊတုံး ေတြေတြ႔ရတယ္။ ပန္းထိမ္ဆရာကလည္း အမ်ဳိးျမတ္၊ ပညာရွိမင္းဆရာပုဏၰားဆုိေတာ့ ယုံၾကည္မွာေပါ့ေလ။ သုိ႔ေပမဲ့ ပန္းထိမ္ဆရာအလစ္မွာ ပုဏၰာၾကီးက ေရႊတုံးတစ္တုံးကုိ ယူသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔လည္း ပန္းတိမ္ဆရာအလစ္မွာ ပုဏၰားၾကီးက ေရႊတုံးတစ္တုံးကုိ ယူသြားတယ္။ ေနာက္ တစ္ေန႔လည္းပန္းထိမ္ဆရာ့အိမ္ကုိ ပုဏၰားၾကီးေရာက္လာျပီး ေရႊတုံးတစ္တုံးေပ်ာက္ျပန္တယ္။ တတိယေန႔မွာေတာ့ပန္းထိမ္ဆရာကေခ်ာင္းဖမ္းတာေၾကာင့္ ပုဏၰားၾကီးေရႊတုံးခုိးတာ လက္ပူးလက္ ၾကပ္မိသြားတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိအိမ္နီးခ်င္းေတြကတစ္ဆင့္ ရပ္ေက်ာ္ရြာေက်ာ္ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ ဆုံးဘုရင့္နားေပါက္ၾကားျပီးစစ္ေဆးအေရးယူခံရတယ္။ ယခင္ၾကည္ညိဳခဲ့တဲ့ျပည္သူေတြကလည္း ခုေတာ့ဝုိင္းျပီးရႈတ္ခ်ၾကတယ္။အက်င့္သီလပ်က္ယြင္းတာကိုေတာ့ အမ်ဳိးျမတ္တာကလည္း မကာ ကြယ္ႏုိင္ဘူး။ ပညာတတ္တာကလည္း မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ပုဏၰားၾကီးေတြ႔သိသြားတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္က်န္တဲ့ဘဝကုိေတာ့ ရေသ့ဝတ္ျပီးတရားအားထုတ္၊ သီလေဆာက္တည္ျပီး ေနသြားေတာ့ တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ “ဝိနေယာစ”မဂၤလာနဲ႔ ျပည့္စုံဖုိ႔အေရးၾကီးတယ္ဆုိတာ…..။
သက္ဆုိင္သူအားလုံးေတြးခ်ိန္ခ်င့္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း…။
ေမာင္ဒီပ(ပညာေရး)
